Πράξη Αντίστασης

Επειδή το τελευταίο χρονικό διάστημα έγινε πολύς λόγος (και ντόρος) περί της αντισυστημικής και αντιμνημονιακής έννοιας, την οποία υποτίθεται πως είχε η ψήφος προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Το πώς εννοεί την ουσιαστική αντίθεση στους δυνάστες της Πατρίδας και του Λαού το συνονθύλευμα, το οποίο εδρεύει στην οδό Κουμουνδούρου, φάνηκε, καταρχάς, από τις δηλώσεις του Παπαδημούλη την επαύριον των εκλογών, ότι ‘‘θα κάνουμε μια αντιπολίτευση του 27% και όχι του 4%’’, βλέποντας το όλο ζήτημα αριθμολογικά, καθώς και από την άλλη δήλωση του, ότι ‘‘θα τους ρημάξουμε στην ομαλότητα’’. Πολύ περισσότερες διευκρινήσεις για την αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά έδωσε ο ίδιος ο Τσίπρας, ο οποίος επέλεξε - όχι ασφαλώς τυχαία-  το βρετανικό Reuters για την πρώτη μετεκλογική συνέντευξη του. Ο Τσίπρας διεμήνυσε ότι ‘‘ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καλέσει τους υποστηρικτές του να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα μέτρα λιτότητας’’.
Και για να μην μείνει καμία αμφιβολία στους αποδέκτες του μηνύματός του για την μεγάλη σημασία που έχει για τους ίδιους και το σύστημά τους η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε με νόημα τα εξής, τα οποία αποδεικνύουν τι και ποιους πραγματικά φοβάται το καθεστώς: ‘‘Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, η εναλλακτική λύση σήμερα θα ήταν τα άκρα, το χάος και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ’’! Τι σύμπτωση, καθώς πριν από δύο χρόνια ήταν, όταν ο Σαμαράς έλεγε το ίδιο πράγμα απαντώντας σε όσους, εντός και εκτός Ελλάδας, τον κατηγορούσαν επειδή δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο: ‘‘Αν δεν ήταν η ΝΔ στην αντιπολίτευση, μοναδική αντιπολίτευση θα ήταν το πεζοδρόμιο’’. Αν συγκρίνουμε ‘‘τα μετέπειτα’’, σε σύγκριση τόσο με τις εκλογές της 6ης Μαΐου όσο και τις πιο πρόσφατες της 17ης Ιουνίου, θα βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα. Τότε, ο Τσίπρας έλεγε προεκλογικά ότι άμα πάρει την διερευνητική εντολή, δεν θα την επιστρέψει, αλλά θα καλέσει τον λαό στο Σύνταγμα και θ’ απαιτήσει από τον Παπούλια να ορκίσει ‘‘κυβέρνηση της αριστεράς’’, η οποία θα πάει στην Βουλή για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Όταν πήρε την διερευνητική εντολή, μολονότι τα νούμερα δεν έβγαιναν για ‘‘κυβέρνηση της αριστεράς’’ (96 έδρες άθροιζαν με ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ), την κράτησε τρεις μέρες και έκανε το γνωστό πολιτικό σόου. Τώρα, με 100 έδρες στο γνώριμο άθροισμα (ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ-ΚΚΕ) γιατί προσέφερε στο πιάτο την κυβέρνηση στον Σαμαρά;
Γιατί αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα την δημιουργία μιας (ακόμη) μνημονιακής κυβέρνησης και δεν έκανε καθόλου προσπάθειες για να μην την αποτρέψει; Γιατί δεν κάλεσε, και πάλι, την ΔΗΜΑΡ να μην συμμετάσχει, όπως έκανε μετά τις 6ης Μαΐου, όταν με πολύ επιθετικό τόνο μιλούσε για ‘‘αριστερό Καρατζαφέρη’’; Είναι ολοφάνερο ότι μετά τις 6 Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε ένα πολιτικό θέατρο, με σκοπό να μην σχηματιστεί κυβέρνηση, αλλά να προκληθούν νέες εκλογές, στις οποίες ήταν  σίγουρο ότι θα αύξανε την δύναμη του. Γι’ αυτό, άλλωστε, και ασκούσε πίεση στον Κουβέλη να μην συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα έκανε το ακριβώς αντίθετο: Έσπρωχνε την ΔΗΜΑΡ να συμμετάσχει, για να δέσει η συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ. Παρουσίασε μάλιστα το σχηματισμό κυβέρνησης με πυρήνα τη ΝΔ, όχι μόνο ως τυπικά νόμιμο, αλλά και ως πολιτικά επιθυμητό! Το ‘‘ξεβράκωμα’’ του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζεται σε καθημερινή βάση, όλο και περισσότερο. Οι ‘‘αντισυστημικοί’’ και ‘‘αντιμνημονιακοί’’ κάνουν ό,τι μπορούν για να μην υπάρξουν ουσιαστικές κινητοποιήσεις και αντιδράσεις στην πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης, ασκώντας αντιπολίτευση αποκλειστικά από τα έδρανα της Βουλής. Μέσα σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα ‘‘πούλησαν’’ στην ψύχρα όσους απληροφόρητους, αφελείς και απελπισμένους πίστεψαν ότι ψηφίζουν (και στηρίζουν) μια μαχητική και συνεπή αντισυστημική και αντιμνημονιακή δύναμη.
Σ’ ό,τι αφορά στην ίδια την συγκυβέρνηση, πέρα από το βασικό πρόβλημα, το ότι δηλαδή πρέπει να συνεχίσει την πολιτική της εθνικής μειοδοσίας, της κοινωνικής εξαθλίωσης και της πλήρους ‘‘κινεζοποίησης’’ του Ελληνικού Λαού, ο ίδιος ο τρικομματικός της χαρακτήρας την καθιστά εξαιρετικά δυσλειτουργική. Κάθε κόμμα θα έχει το μυαλό του στην ‘‘κουτάλα’’, στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν αυτές γίνουν), στα εσωτερικά του προβλήματα. Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ θα λογοδοτούν πρώτα στον Βενιζέλο και τον Κουβέλη και μετά στον πρωθυπουργό Σαμαρά. Τα νομοσχέδια θα περνάνε πρώτα από την Τρόϊκα του παρασκηνίου, προκειμένου να τα ελέγξουν όλα τα κόμματα, να δώσουν την συναίνεσή τους οι ηγεσίες και να εξασφαλιστεί η ψήφος των κοινοβο(υ)λευτικών ομάδων. Θα υπάρχει, δηλαδή, ένα ατελείωτο παζάρι ανάμεσα στα κόμματα της συγκυβέρνησης, όπου τα προβλήματα θα συσσωρεύονται συνεχώς. Όσα επισημάνθηκαν παραπάνω δεν σημαίνουν ότι η ‘‘συμμορία των τριών’’ θ’ αδυνατεί να κυβερνήσει. Απλά, τονίζουν το ερώτημα για πόσο θα μπορεί να κυβερνά χωρίς να αντιδράσει και πάλι ο Λαός. Μπορεί να βγάλει το καλοκαίρι με τα παζάρια με την Τρόϊκα για την επικαιροποίηση του Μεσοπρόθεσμου, όμως από τον Σεπτέμβριο θα πρέπει να συνεχιστεί το ξεπούλημα της Πατρίδας και να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία και θα ξαναβγάλουν τον Λαό στον δρόμο και τότε η αντίστροφη μέτρηση (και) γι’ αυτήν την κυβέρνηση θα έχει αρχίσει. Όσο το καθεστώς πλήττεται από την κρίση του και συνθλίβει οποιοδήποτε απομεινάρι Εθνικής Ανεξαρτησίας, Κοινωνικής Δικαιοσύνης και Λαϊκής Ευημερίας, δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή ανακούφιση. Η παντός είδους εξαθλίωση κυριαρχεί ήδη παντού. Πρέπει να αντισταθούμε κι αυτό ακριβώς θα πράξουμε. Έχοντας το δικό μας Σχολείο Ιδεών, το δικό μας Στρατόπεδο εκπαίδευσης Πολιτικών Στρατιωτών, το δικό μας Κάστρο διαφύλαξης της Ελληνικότητας, πορευόμαστε στους δύσκολους καιρούς και τις αβάσταχτες συνθήκες, με το δικό μας Κίνημα, με τη δική μας Σημαία, το δικό μας Πρόγραμμα, την δική μας Στρατηγική και Τακτική. Για μια κυριολεκτική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, η οποία θα Ατσαλώσει ξανά τις Καρδιές των Ελλήνων. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

xryshaygh.com