«Μια φορά κι έναν καιρό, στα χρόνια της παρακμής, εκλέχθηκε στην Αθήνα δήμαρχος, ένας κακός τύπος που τον έλεγαν Καμίνη. Δεν πίστευε στο έθνος μας και δεν τα πήγε καθόλου καλά με τους Έλληνες, οι οποίοι επί των ημερών του, πέρασαν, ιδιαίτερα στην αρχή, πολύ άσχημα.
Η Αθήνα μας γέμισε κακούς που ήρθαν από υπανάπτυκτα μέρη, κακούς που μισούσαν τις γυναίκες και τις θεωρούσαν κατώτερες. Μιναρέδες ξεφύτρωσαν παντού, οι ναοί μας βεβηλώθηκαν, οι ιερείς μας κυνηγήθηκαν και η σημαία μας δεν κυμάτιζε πλέον πουθενά στην πόλη μας.
Όμως, ο κακός αυτός τύπος, δεν μπόρεσε να σκοτώσει όλα τα όμορφα πράγματα που είχαμε μέσα στην καρδιά μας. Οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν και έδιωξαν αυτόν τον κακό τύπο από τη δημαρχία και ανέπνευσαν ελεύθεροι και πάλι. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Μετά από πολλά χρόνια...
Αυτό είναι ένα παραμύθι (είναι κ. Καμίνη τα παραμύθια «πολιτικά ορθά»;) που τα παιδιά μας θα λένε στα παιδιά τους μετά από πολλά χρόνια.
Τότε, ο εφιάλτης που ζει η πόλη μας θα φαντάζει πολύ μακρινός. Θα έχουν μεσολαβήσει πολλά: η αλήστου μνήμης θητεία του Καμίνη, η εγγραφή στα δημοτολόγια άπειρων αλλοδαπών (παλιά τους τέχνη κόσκινο, βλέπετε τι κάνανε στις εκλογές του 2000) και πιθανώς, μια σφοδρή εξέγερση των Ελλήνων.
Των Ελλήνων που δεν έβρισκαν στα χρόνια του Καμίνη μια θέση για τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων, που δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους στο κέντρο ακόμα και το μεσημέρι γιατί τους λήστευαν και τους σκότωναν, που όταν διαμαρτύρονταν τους έσερναν αλλοδαποί αστυνομικοί στα τμήματα, κατηγορώντας τους ότι ήταν ρατσιστές και ξενόφοβοι και ότι… έσκισαν κοράνια.
Η λέξη «Έλληνας» απαγορεύτηκε, η κατοχή ελληνικής σημαίας ποινικοποιήθηκε και οδήγησε σε χιλιάδες προσαγωγές και καταδίκες πολιτών.
Η γαλανόλευκη, θεωρήθηκε σύμβολο… μίσους... Οι εικόνες αποκαθηλώθηκαν από παντού, ενώ «άγνωστοι» κατέστρεφαν συστηματικά τις εκκλησίες, τα ξωκκλήσια μας.
Τις Κυριακές, «άγνωστοι» ενέδρευαν και χτυπούσαν πολίτες οι οποίοι έβγαιναν από εκκλησίες. Και όλα έγιναν γύρω μας «γκρίζα». Η Αθήνα εάλω.
Παραμύθι ήταν, ηρεμήστε...
Τρομάξατε; Παραμύθι ήταν. Όμως, έτσι που το πάνε οι του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται ότι ακόμα δεν είδατε τίποτα! Οι Έλληνες, από το 2009 και μετά, συστηματικά ψηφίζουν κατά των εαυτών των ή απέχουν... από την προστασία των συμφερόντων τους!
Συστηματικά. Μέσα σε λίγες ημέρες μόνο, το Νοέμβριο του 2010, κατάλαβαν το μέγεθος της βλακείας τους, όταν είδαν τα Προπύλαια να μετατρέπονται σε τριτοκοσμική μουσουλμανική περιοχή, με κυρίαρχους τους μουλάδες.
Ήταν όμως αργά, καθώς είχαν παραδώσει τα κλειδιά της πόλης τους σε έναν άνθρωπο, ξένο με εκείνους, τις παραδόσεις και τις προσδοκίες τους. Και η Αθήνα έγινε κόλαση...
Η συνέχεια του παραμυθιού...
Άρχισαν οι προβοκατόρικες ταραχές, οι σεξουαλικές επιθέσεις κατά Ελληνίδων από «νομιμοποιημένους» μετανάστες, το έγκλημα εκτοξεύτηκε, τα ελληνικά μαγαζιά στο κέντρο έκλεισαν όλα, οι Έλληνες έφυγαν μαζικά από τις συνοικίες τους.
Μια αριστεριστική χούντα κυβερνούσε τον τόπο, διώκοντας και περιθωριοποιώντας όποιον τολμούσε να αρθρώσει μια λέξη κριτικής. Όμως, κάποιοι είχαν λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο...
Κι ένα βράδυ, οι γαλανόλευκες πλημμύρισαν αυθόρμητα την Αθήνα και το κέντρο της. Και εκείνο το βράδυ οι ύαινες της πολυπολιτισμικότητας και του αριστερισμού λούφαξαν, γιατί ούρλιαξαν οι Έλληνες.
Του Νίκου Χιδίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου