Οσμή θανάτου πάνω από την πόλη

Δεν ξέρω αν ήταν τα δεκάδες στεφάνια, τα εκατοντάδες λουλούδια, τα κεριά και τα φαναράκια που καίνε μέρα – νύχτα, αυτά που αναδύουν μια οσμή θανάτου πάνω από την Αθήνα. Σαν Μεγάλη Παρασκευή που ήρθε πρόωρα. Μόνο που αυτή η Μεγάλη Παρασκευή δεν είναι...
προπομπός καμιάς Ανάστασης. Το φως δεν φαίνεται πουθενά, μόνο κι άλλα δύσκολα χρόνια που πλησιάζουν απειλητικά. Πόσα; Πολλά... Κανένας δεν ξέρει... Ούτε καν εύχεται, ούτε καν ελπίζει...
Μεσημέρι Κυριακής 8 Απριλίου 2012.
Οι εικόνες στην Πλατεία Συντάγματος αποτυπώνουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο την  κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αθήνα, ολόκληρη η χώρα.
Η Ελλάδα της θλίψης, της κατάθλιψης, της φτώχειας, της απελπισίας, της οργής...
Με φόντο το Ελληνικό Κοινοβούλιο να στέκεται ακίνητο, παγωμένο και τελείως ξένο... Ο ναός της βαθιά λαβωμένης Δημοκρατίας, αποκομμένος, με κάγκελα και αστυνομικούς, από την ελληνική πραγματικότητα.
Την πραγματικότητα των πεινασμένων, των αστέγων, των μεταναστών, των απελπισμένων, των οργισμένων, των αποφασισμένων(;)...
Δεκάδες, πανό με συνθήματα, δίπλα στα συσσίτια που στήνονται καθημερινά για να ταΐσουν τους πεινασμένους, τα μπαζάρ για να ντύσουν τους γυμνούς και τους άστεγους.
Και κάπου εκεί, στον τόπο της θυσίας του 77χρονου φαρμακοποιού, μέσα στα εκατοντάδες κεριά, σημειώματα και λουλούδια, ξεχωρίζει το στεφάνι του Συλλόγου Φαρμακοποιών Δωδεκανήσου. Αυτός ο τόπος τελικά, ο δικό μας τόπος, είναι παντού!
Λίγο πιο μακρυά, στους τοίχους των Εξαρχείων,  στις τζαμαρίες και τα κατεβασμένα ρολά οικογενειακών επιχειρήσεων που πια δεν υπάρχουν, γράφεται με σπρέι και αφίσες η σύγχρονη ιστορία μιας χώρας που καταρρέει...
Μια χώρα σε αποσύνθεση...
Κάθε φορά που πηγαίνω στην Αθήνα, τόσο περισσότερο οι εικόνες της θυμίζουν Λατινική Αμερική...

Αυτή τη “σωτηρία”  μας επεφύλαξαν οι σωτήρες..
πηγη
anti-ntp