Όχι, τι νομίζατε; Πώς το δαιμόνιο της ελληνικής φυλής δεν θα έβρισκε το αντίδοτο στην κρίση; Όχι βέβαια! Μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, φτώχεια και ξεπούλημα της πατρίδας εσείς; Γερμανικές αποζημιώσεις εμείς! Επειδή το '40 μας στείλατε τους φαιοπράσινους της Βέρμαχτ ενώ τώρα μας παρουσιάζετε την πρώην κομμουνίστρια Μέρκελ, την αδελφή Βεστερβέλε και τον μιγάδα Ρέσλερ, εμείς θα πέφταμε στην παγίδα; ένας είναι ο εχθρός, ο ναζισμός παλαιάς και νέας κοπής.
Τι σημασία έχει το γεγονός ότι ο όχι ακόμη τότε "εθνάρχης" Καραμανλής, την δεκαετία του '50 αποποίήθηκε από το δικαίωμα της Ελλάδος για αποζημιώσεις. Τι νομικό βάθος μπορεί να έχει το ότι οι Γερμανοί αργότερα συμφώνησαν να συμψηφίσουν τις αποζημιώσεις με την στρατιωτική βοήθεια που μας έδιναν. Εξάλλου με το Λούγκερ στον κρόταφο δεν μας έβαλαν στην ΕΟΚ το '81; Με το Σμάισερ στην πλάτη δεν μας πήγε ο Σημίτης στο ευρώ το 20001 Με τα μυδράλια δεν μας σημάδευαν για να πάρουμε τις επιδοτήσεις εμείς οι πολίτες και οι κακόμοιροι οι εργλάβοι του εθνους τα μεγάλα έργα;
Πέρα από την όποια διάθεση ειρωνείας ή χιούμορ, θεμιτή αν θέλετε στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων έχει καταστεί ένας εθνικός μύθος. Μύθος ως προς την δυνατότητα να εισπράξουμε τα δισεκατομμύρια που ζητάμε και μας χρωστ΄άνε, μύθος γιατί βοηθά τον Έλληνα να ξεδώσει την οργή του, μύθος ακόμη γιατί καθίσταται ένα εθνικό θέλημα συλλογικής προσπάθειας. Στο οποίο, σημειώστε το αυτό, συμφωνούν όλοι, ανεξαρτήτως πολιτικών ή ιδεολογικών διαχωρισμών. Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, από τον Ανταρσύα μέχρι και την Χρυσή Αυγή.
Το μοναδικό αλλά και συγχρόνως καίριο ζήτημα που δημιουργείται από αυτή την συζήτηση είναι το γεγονός ότι οι αποζημιώσεις αυτές και ο εν γένει αντιγερμανισμός καθίστανται μία χοάνη ξεπλύματος των όποιων ευθυνών για την κατάσταση της πατρίδας σήμερα. Η Γερμανία είναι η ισχυρότερη οικονομικά και η πολυπληθέστερη χώρα της ΕΕ και επόμενο είναι να θέλει να επιβάλλει τους όρους της. Ειδικά όταν έχει να κάνει με ένα κράτος που διοικείται από μία Χατζηαβατιστική πολιτική τάξη, χωρίς παραγωγή και με διαλυμένη οικονομία. Τις προϋποθέσειθς όμως της κατάρρευσης δεν τις έχουν οι ενεδρεύοντες να τις εκμεταλλευτούν Γερμανοί και λοιποί, αλλά η ντόπια πολιτική ελίτ που με τις συγκεκριμένες επιλογές της στην οικονομία, με την εθελοδουλεία της και τον ανύπαρκτο προγραμματισμό της, οδήγησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες στα σημερινά χάλια.
Ακόμα και οι τοκογλύφοι, με την συγκεκριμένη καταγωγή των πρακτικών τους, κινδυνεύουν να ξεχαστούν και να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Οι τοκογλύφοι της παγκοσμιοποίησης, του φιλελευθερισμού και της αέναης ανάπτυξης με το ανύπαρκτο υπόβαθρο που έθεσαν στην οικονομία , είναι οι φταίχτες της ελλαδικής αλλά και της παγκόσμιας κρίσης. Οι της Μέρκελ και των Βρυξελλών είναι οι μικροί μαθητές της προτεσταντικής λογικής που θεοποιεί το κέρδος, ελέω εβραϊκής νομοθεσίας και θεολογίας. Κάτι το οποίο δεν είναι πλέον συνομωσιολογία αλλά πραγματικότητα που επαληθεύεται καθημερινά. Τον καπιταλισμό, τις αδηφάγες διεθνείς αγορές, το χρηματοπιστωτικό σύστημα το γέννησαν συγκεκριμένες λογικές και εθνικές ανάγκες ενός λαού, του εβραίκού, ο οποίος δεν είχε πατρίδα και γι' αυτό θέλησε να κάνει τις πατρίδες των άλλων υποχείρια του χρήματος. Και βρήκε φυσικά και πολλούς πρόθυμους παίχτες σε αυτό το παιγνίο της εκμετάλλευσης και του παρασιστισμού.
Αφού τα ξεκαθαρίσουμε αυτά, αφού καταλογίσουμε τις πραγματικές ευθύνες στα διεθνικά παράσιτα και τα εγχώρια τσιράκια τους ας μιλήσουμε και ας ζητήσουμε το ο,τιδήποτυε. Ακόμα και τις γερμανικές αποζημιώσεις. Εξάλλου, δε εδώ και δεκαετίες οι απανταχού Εβραίοι παίρνουν αποζημιώσεις ως θύματα του ολοκαυτώματος, ακόμη και αυτοί που δεν ζούσαν στην Ευρώπη, ακόμη και οι ελλαδικοί εβραίοι, προνομιούχοι προφανώς στον τομέα αυτόν σε σύγκριση με εμάς τους υπολοίπους. Ας μην γίνουν όμως οι αποζημιώσεις ο τρόπος κάθαρσης των ενόχων αυτής της τραγωδίας που ονομάζεται νεοελληνική πραγματικότητα. Αν θέλετε, ας γίνουν οι αποζημιώσεις ένα διεκδίκημα, ένα κίνητρο, ένα μέσο και αυτό για το μεγάλο ζητούμενο: το να πάρουμε ξανά οι Έλληνες την πατρίδα μας πίσω.
elkosmos.gr
Τι σημασία έχει το γεγονός ότι ο όχι ακόμη τότε "εθνάρχης" Καραμανλής, την δεκαετία του '50 αποποίήθηκε από το δικαίωμα της Ελλάδος για αποζημιώσεις. Τι νομικό βάθος μπορεί να έχει το ότι οι Γερμανοί αργότερα συμφώνησαν να συμψηφίσουν τις αποζημιώσεις με την στρατιωτική βοήθεια που μας έδιναν. Εξάλλου με το Λούγκερ στον κρόταφο δεν μας έβαλαν στην ΕΟΚ το '81; Με το Σμάισερ στην πλάτη δεν μας πήγε ο Σημίτης στο ευρώ το 20001 Με τα μυδράλια δεν μας σημάδευαν για να πάρουμε τις επιδοτήσεις εμείς οι πολίτες και οι κακόμοιροι οι εργλάβοι του εθνους τα μεγάλα έργα;
Πέρα από την όποια διάθεση ειρωνείας ή χιούμορ, θεμιτή αν θέλετε στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων έχει καταστεί ένας εθνικός μύθος. Μύθος ως προς την δυνατότητα να εισπράξουμε τα δισεκατομμύρια που ζητάμε και μας χρωστ΄άνε, μύθος γιατί βοηθά τον Έλληνα να ξεδώσει την οργή του, μύθος ακόμη γιατί καθίσταται ένα εθνικό θέλημα συλλογικής προσπάθειας. Στο οποίο, σημειώστε το αυτό, συμφωνούν όλοι, ανεξαρτήτως πολιτικών ή ιδεολογικών διαχωρισμών. Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, από τον Ανταρσύα μέχρι και την Χρυσή Αυγή.
Το μοναδικό αλλά και συγχρόνως καίριο ζήτημα που δημιουργείται από αυτή την συζήτηση είναι το γεγονός ότι οι αποζημιώσεις αυτές και ο εν γένει αντιγερμανισμός καθίστανται μία χοάνη ξεπλύματος των όποιων ευθυνών για την κατάσταση της πατρίδας σήμερα. Η Γερμανία είναι η ισχυρότερη οικονομικά και η πολυπληθέστερη χώρα της ΕΕ και επόμενο είναι να θέλει να επιβάλλει τους όρους της. Ειδικά όταν έχει να κάνει με ένα κράτος που διοικείται από μία Χατζηαβατιστική πολιτική τάξη, χωρίς παραγωγή και με διαλυμένη οικονομία. Τις προϋποθέσειθς όμως της κατάρρευσης δεν τις έχουν οι ενεδρεύοντες να τις εκμεταλλευτούν Γερμανοί και λοιποί, αλλά η ντόπια πολιτική ελίτ που με τις συγκεκριμένες επιλογές της στην οικονομία, με την εθελοδουλεία της και τον ανύπαρκτο προγραμματισμό της, οδήγησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες στα σημερινά χάλια.
Ακόμα και οι τοκογλύφοι, με την συγκεκριμένη καταγωγή των πρακτικών τους, κινδυνεύουν να ξεχαστούν και να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Οι τοκογλύφοι της παγκοσμιοποίησης, του φιλελευθερισμού και της αέναης ανάπτυξης με το ανύπαρκτο υπόβαθρο που έθεσαν στην οικονομία , είναι οι φταίχτες της ελλαδικής αλλά και της παγκόσμιας κρίσης. Οι της Μέρκελ και των Βρυξελλών είναι οι μικροί μαθητές της προτεσταντικής λογικής που θεοποιεί το κέρδος, ελέω εβραϊκής νομοθεσίας και θεολογίας. Κάτι το οποίο δεν είναι πλέον συνομωσιολογία αλλά πραγματικότητα που επαληθεύεται καθημερινά. Τον καπιταλισμό, τις αδηφάγες διεθνείς αγορές, το χρηματοπιστωτικό σύστημα το γέννησαν συγκεκριμένες λογικές και εθνικές ανάγκες ενός λαού, του εβραίκού, ο οποίος δεν είχε πατρίδα και γι' αυτό θέλησε να κάνει τις πατρίδες των άλλων υποχείρια του χρήματος. Και βρήκε φυσικά και πολλούς πρόθυμους παίχτες σε αυτό το παιγνίο της εκμετάλλευσης και του παρασιστισμού.
Αφού τα ξεκαθαρίσουμε αυτά, αφού καταλογίσουμε τις πραγματικές ευθύνες στα διεθνικά παράσιτα και τα εγχώρια τσιράκια τους ας μιλήσουμε και ας ζητήσουμε το ο,τιδήποτυε. Ακόμα και τις γερμανικές αποζημιώσεις. Εξάλλου, δε εδώ και δεκαετίες οι απανταχού Εβραίοι παίρνουν αποζημιώσεις ως θύματα του ολοκαυτώματος, ακόμη και αυτοί που δεν ζούσαν στην Ευρώπη, ακόμη και οι ελλαδικοί εβραίοι, προνομιούχοι προφανώς στον τομέα αυτόν σε σύγκριση με εμάς τους υπολοίπους. Ας μην γίνουν όμως οι αποζημιώσεις ο τρόπος κάθαρσης των ενόχων αυτής της τραγωδίας που ονομάζεται νεοελληνική πραγματικότητα. Αν θέλετε, ας γίνουν οι αποζημιώσεις ένα διεκδίκημα, ένα κίνητρο, ένα μέσο και αυτό για το μεγάλο ζητούμενο: το να πάρουμε ξανά οι Έλληνες την πατρίδα μας πίσω.
elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου