Τι να κάνουμε!

Όλα δείχνουν πως οι μέρες που διανύουμε είναι ιστορικές και οι παγκόσμιες εξελίξεις θα μας φέρουν σύντομα αντιμέτωπους με καθοριστικά διλήμματα και κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της Πατρίδας και του κόσμου. Για να προσεγγίσουμε ερμηνευτικά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα και να διαβλέψουμε με ρεαλισμό τις επερχόμενες εξελίξεις, είναι απαραίτητη μια σύντομη ανασκόπηση στη γέννηση του Νεοελληνικού Κράτους, αλλά και την επικρατούσα γεωπολιτική κατάσταση σήμερα. Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε τη μοναδικότητα της  ιστορικής ευκαιρίας που παρουσιάζεται για να ξεφύγουμε από τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε (ίσως να είναι και η τελευταία), να συνειδητοποιήσουμε το ιστορικό μας καθήκον και να πάρουμε τις δέουσες αποφάσεις. 
Η Γέννηση του Νεοελληνικού Κράτους
Με την άλωση της Πόλης, επισφραγίζεται και τυπικά το τέλος της κυριαρχίας του Ελληνισμού, ως μεγάλης στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης στο κόσμο. Συνεχίζει όμως να τον ηγεμονεύει και να τον κατευθύνει πνευματικά. Αυτό το γένος των αρχόντων που νοηματοδότησε πολιτισμικά την ανθρωπότητα, ακόμα και στην περίοδο της δουλείας του, συνέχισε να ακτινοβολεί και να παράγει πολιτισμό. Το υψηλό φρόνημα και η πνευματική του υπεροχή, διατήρησαν τη συνοχή του έθνους και απετέλεσαν το θεμέλιο λίθο της Επανάστασης. Άλλωστε, αυτό δεν έγινε πρώτη φορά. Πολλές φορές στην μακραίωνη ιστορία του ο Ελληνισμός, κατακερματισμένος γεωγραφικά εντός διαφόρων ηγεμονιών, διασώθηκε χάριν της εθνοφυλετικής του ενότητας. Μιας ενότητας που διατηρήθηκε μέσα από μια αμφίδρομα υποστηρικτική σχέση προς την πνευματική του υπεροχή και σε συνδυασμό με την πολιτισμική του παρακαταθήκη. 
Αυτή η εθνοφυλετική ενότητα οδήγησε και στην Ελληνική Επανάσταση. Στην «απελευθέρωση του Γένους», όπως έλεγαν οι αγωνιστές του ’21. Όπου, η αδάμαστη ελληνική ψυχή, εκμεταλλευόμενη κατάλληλα τις ιστορικές συγκυρίες κατόρθωσε να απελευθερώσει ένα τμήμα της σκλαβωμένης Πατρίδας και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ολική επαναφορά. Ποιες ήταν οι κατάλληλες ιστορικές συγκυρίες; Η συντριπτική ήττα της οθωμανικής αυτοκρατορίας από τη Ρωσία (Ρωσοτουρκικός πόλεμος 1768-1774) και τα ευνοϊκά αποτελέσματα για τους Έλληνες που προέκυψαν από αυτή, και ο καταστρεπτικός τουρκικός εμφύλιος μεταξύ του Σουλτάνου και του Αλή πασά (1820-1822). Ο τουρκικός εμφύλιος, πέραν της σημαντικής εσωτερικής φθοράς που προκάλεσε στους οθωμανούς, ανάγκασε το σουλτάνο να ρίξει μεγάλες δυνάμεις εναντίον του Αλή Πασά, με αποτέλεσμα να αδυνατήσει σημαντικά η Πελοπόννησος, τη στιγμή που ξεκινούσε η Επανάσταση. Ενώ η οδυνηρή ήττα από τους Ρώσους, εκτός των άλλων, οδήγησε και στην υπογραφή της εξαιρετικά σημαντικής για τους Έλληνες συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774), καθοριστικής για την έκβαση του αγώνα. Με τη συνθήκη αυτή κατοχυρώθηκε νομικά το δικαίωμα της χρήσης της ρωσικής σημαίας από Έλληνες πλοιοκτήτες, όπως και η ναυπήγηση πλοίων μεγάλου εκτοπίσματος. Έτσι, ο εμπορικός στόλος των Ελλήνων πλοιοκτητών αναπτύχθηκε θεαματικά (ακόμη πρώτη στον κόσμο είναι η ελληνική ναυτιλία). Με τον τρόπο αυτό, η Ρωσική παρέμβαση, κατέστησε δυνατή τη χρηματοδότηση του ένοπλου αγώνα των Ελλήνων, χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί η ίδια (η Ρωσία), ότι παραβιάζει τους όρους που έθετε η «ιερά συμμαχία», περί μη υποδαύλισης εξεγέρσεων και αναθεωρητισμού γεωγραφικών συνόρων.
Με την απελευθέρωση, ο προστατευόμενος της Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας, στις 14 Απριλίου 1827,  επιλέγεται από την Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. Με την επιλογή τους αυτή οι Έλληνες ουσιαστικά αναγνωρίζουν και επίσημα, αυτό που αποτελούσε κοινή πεποίθηση για όλο το λαό˙ ότι η Ρωσία ήταν η μεγάλη δύναμη που τους βοήθησε στην Επανάσταση και ο πραγματικός σύμμαχος της Ελλάδος.  Ερχόμενος στην Ελλάδα ο Καποδίστριας και επειδή καταλάβαινε ότι οι Άγγλοι θα περιόριζαν την Ελλάδα στα υφιστάμενα τη στιγμή εκείνη σύνορα, οργάνωσε τακτικό στρατό συνεχίζοντας τον πόλεμο με την οθωμανική αυτοκρατορία. Οι ελληνικές επιχειρήσεις στη Στερεά Ελλάδα συνεχίζονταν, σε συνδυασμό με την προέλαση των Ρώσων προς την Κωνσταντινούπολη (9ος Ρωσοτουρκικός πόλεμος). Ανήσυχη από τις επιτυχίες της Ελλάδας και της Ρωσίας, η Μεγάλη Βρετανία, έσπευσε να συμφωνήσει στη συνοριακή γραμμή Άρτας - Βόλου.
Αμέσως μετά, η Αγγλία,  «βγάζει από τη μέση» τον Καποδίστρια, εγκαθιστά τα «δικά της πολιτικά Τζάκια», για την διακυβέρνηση του νεοσύστατου κράτους και αρχίζει έναν ανελέητο διωγμό εναντίον όλων των ρωσόφιλων. Πίσω από την εξόντωση όλων των ηρώων του ’21, κρύβεται το ίδιο άθλιο δολοφονικό χέρι της «γηραιάς Αλβιόνας». Μέχρι και ο Εθνάρχης Κολοκοτρώνης καταδικάστηκε σε θάνατο (εισαγγελέας στη δίκη, μέσα στο Ελληνικό δικαστήριο, ήταν ο βρετανός Εδουάρδος Μάσον) με την κατηγορία ότι υποκινούσε πραξικόπημα υπέρ της Ρωσίας. Έχει τεράστια σημασία να γίνει κατανοητό, ότι η άποψη που έχει επικρατήσει, ότι «μας απελευθέρωσαν» οι Ευρωπαίοι, με κύριους πρωταγωνιστές τους Άγγλους, αποτελεί ένα τεράστιο και ανιστόρητο ψέμα. Ένα ψέμα ίδιου διαμετρήματος με το «συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης».
Η ιστορική αλήθεια είναι ότι η Επανάσταση υποστηρίχθηκε μυστικά από τη Ρωσία, με τις ενέργειες που ανέφερα συνοπτικά παραπάνω. Οι Άγγλοι έκαναν ότι μπορούσαν για να την εμποδίσουν. Όταν όμως αντιλήφθηκαν ότι η Ελλάδα θα απελευθερωνόταν ελέω Ρωσίας και θα έπεφτε στη σφαίρα επιρροής της, έσπευσαν να επέμβουν. Σταδιακά κατόρθωσαν να εκτοπίσουν το ρωσικό παράγοντα, με τον τρόπο που προανέφερα και να εγκαταστήσουν τα ελεγχόμενα από αυτούς πολιτικά τζάκια. Αυτά τα πολιτικά τζάκια κυβερνούν από τότε την Ελλάδα (με μικρά διαλλείματα, που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων), υπηρετώντας σταθερά τα ξένα συμφέροντα, τα οποία προσπαθούν να «λανσάρουν» ως εθνικά. Το αν καμιά φορά, τα ξένα αυτά συμφέροντα έτυχε να συμπέσουν με κάποιες εθνικές μας επιδιώξεις και οράματα και μας ευνόησαν, ήταν φαινόμενο συγκυριακό και γρήγορα οι «φίλοι» μας φρόντιζαν να μας αφαιρέσουν, ό,τι με αίμα συνήθως πετυχαίναμε.
Έτσι, είχαμε την εύνοιά τους στους Βαλκανικούς Πολέμους, γιατί αυτό τους βόλευε τότε, γρήγορα όμως μας οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή. Νίκησαν στο 2ο Μεγάλο Πόλεμο, λόγω της καθυστέρησης των γερμανών στην Κρήτη επί ένα μήνα, που καθυστέρησε την εφαρμογή του σχεδίου «Μπαρμπαρόσα» (επίθεση στη ΕΣΣΔ), με αποτέλεσμα να ηττηθούν οι Γερμανοί από το «στρατηγό» χειμώνα (όπως άλλοτε ο Μέγας Ναπολέων) και να χάσουν τελικά τον πόλεμο. Αμέσως οι σύμμαχοί μας φρόντισαν να «αποκατασταθεί» η Ελλάδα, από τις καταστροφές του 2ου Μεγάλου Πολέμου υποχρεώνοντας σε μετανάστευση τους μισούς Έλληνες, ερημώνοντας τη χώρα μας από το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό, τη στιγμή που έρρεαν τα «πακέτα» για την ανασυγκρότηση  της Ευρώπης.
Ακολούθησαν τα «Σεπτεμβριανά» στην Πόλη, το Κυπριακό, το Μακεδονικό, το Θρακικό, τα προβλήματα στο Αιγαίο, οι λαθρομετανάστες, η αμφισβήτηση της ιστορίας μας, οι απαγορεύσεις εκμετάλλευσης του ορυκτού μας πλούτου, τα «μνημόνια», οι «τρόϊκες» και ένα σωρό άλλες «καλοσύνες». «Σενάριο, σκηνοθεσία, εκτέλεση»,  όλα από τους «κολλητούς» μας, για να επιβεβαιώσουν μ’ αυτό τον τρόπο τη ρήση: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα».
Η Επικρατούσα Γεωπολιτική Κατάσταση
Γιατί όμως ήταν απαραίτητη αυτή η μικρή ιστορική αναδρομή; Διότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και έχει σημασία να γνωρίζουμε ποιος ήταν ο ρόλος των εντός και εκτός εισαγωγικών φίλων μας, ώστε να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Διότι επιχειρείται η ανασύσταση μιας ελεγχόμενης από τη Δύση «τραβεστί» οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατακερματίζοντας και εξασθενίζοντας τις γύρω από την Τουρκία χώρες, ώστε να καταστούν εύκολα «δορυφόροι» της. Διότι η επερχόμενη παγκόσμια ανατροπή των παραδοσιακά μεγάλων δυνάμεων της Δύσης, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, μας βάζει μπροστά σε κρίσιμα ερωτήματα, ανάλογα με εκείνα της Επανάστασης του ’21 και μας δίνει τη δυνατότητα με κατάλληλες επιλογές και αποφασιστικότητα να επιτύχουμε την ουσιαστική απελευθέρωση του Έθνους και την ολική μας επαναφορά στο προσκήνιο της ιστορίας. Τη φυσική θέση του Ελληνισμού στην ιστορική διαχρονία.
Διακόσια χρόνια μετά, το αποτέλεσμα της Επανάστασης αμφισβητείται, από τους ίδιους που και τότε δεν επιθυμούσαν τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, αλλά τους ανάγκασε ο Κολοκοτρώνης και η Ρωσία να το αποδεχτούν, μεταθέτοντας στο μέλλον την αντιμετώπισή του. Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, με δόλιο τρόπο, οδηγήθηκε στην καταστροφή της εθνικής της παραγωγής και στη χρεωκοπία, με απώτερο στόχο τη διάσπαση και την  αποσύνθεσή της. Παρόμοια σχέδια εξυφαίνονται σε πολλά κράτη του κόσμου, με τελικό στόχο τη σταδιακή διάσπαση των κρατών σε μικρές διοικητικές περιφέρειες (μικρά κρατίδια), οι οποίες θα ελέγχονται πιο εύκολα από τα αγγλο-αμερικανο-σιωνιστικά κέντρα αποφάσεων (παγκοσμιοποίηση). Αυτό τους βολεύει γιατί τέτοια μικρά «μορφώματα», ελέγχονται πολύ πιο εύκολα από τα μεγάλα και ισχυρά κράτη. Φυσικά αυτό το «πουλάνε», ως απελευθέρωση των «καταπιεσμένων» μικρότερων οντοτήτων από τα «αυταρχικά» έθνη-κράτη.
Το εφιαλτικό αυτό σενάριο για τον κόσμο και τη χώρα μας, αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Μετά την αποτυχία των σκοτεινών κέντρων να επικρατήσουν και να επιβάλουν τη θέλησή τους, με τις διάφορες «πορτοκαλί» επαναστάσεις και τα διάφορα μέτωπα που άνοιξαν στον κόσμο (Ιράκ, Σερβία, Ουκρανία, Αφγανιστάν, Γεωργία, Αίγυπτο), το «σιωνιστικό» κτήνος τα παίζει όλα για όλα στη Συρία. Αν καταφέρει να νικήσει, ο επόμενος στόχος είναι το Ιράν, με απώτερο σκοπό το γεωπολιτικό και στρατηγικό στραγγαλισμό της Ρωσίας και της Κίνας.
Γεωπολιτικό και όχι οικονομικό είναι το πρόβλημα που αφορά την Ελλάδα, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Γερμανικού Συνδέσμου Εξωτερικού Εμπορίου, Άντον Μπέρνερ (17-11-12), ο οποίος προειδοποιεί ότι αν η χώρα τεθεί εκτός Ευρωζώνης, τότε «θα απομακρυνθεί στην πράξη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας ή της Κίνας, προκαλώντας πρόβλημα ασφάλειας για την Ευρώπη. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα αποκόμιζε μεγάλα κέρδη και η Ευρώπη θα αποκτούσε ένα πρόβλημα ασφαλείας, και μάλιστα για πολλές δεκαετίες». Σε πρόσφατη δήλωσή του (19-11-12), ο αμερικανός υπουργός οικονομικών Τ.Γκάϊτνερ, εκφράζοντας την "αγωνία" και το "ενδιαφέρον" των ΗΠΑ για την εξεύρεση άμεσα, "βιώσιμης λύσης" για την Ελλάδα, είπε: Οι αναλύσεις των αμερικανικών think tank (προφανώς εννοεί των αμερικανοσιωνιστικών) καταλήγουν όλες στο συμπέρασμα ότι "Η Ελλάδα θα αποτελέσει πεδίο γεωπολιτικής σύγκρουσης κατά βάση με την Ρωσία, αν δεν καταφέρουμε να ελέγξουμε την οικονομική κρίση μέσα στους επόμενους μήνες"...
Συγκρίνετε τις παραπάνω δηλώσεις με αυτό που άκουσε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, στο ξέσπασμα της Επανάστασης, στην Άρτα, όταν ένας μπέης μιλώντας στους φίλους του είπε:τα «Πασάδες και μπέηδες, θα χαθούμε! Θα χαθούμε! [...] Ότι ετούτος ο πόλεμος δεν είναι μήτε με το Μόσκοβο, μήτε με τον Εγγλέζο, μήτε με τον Φραντσέζο. Αδικήσαμε το ραγιά και από πλούτη και από τιμή και τον αφανίσαμε. Και μαύρισαν τα μάτια του και μας σήκωσε το ντουφέκι. Κι ο Σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται• τον γελάνε εκείνοι που τον τριγυρίζουν…». Την ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη, γιατί αν το «κτήνος» νικήσει, έρχεται και το δικό μας τέλος. Φαινόμενα όπως η λαθρομετανάστευση, η απαλοιφή ή η αλλοίωση της ιστορικής μνήμης και του θρησκεύματος, η αλλοίωση των ηθών και των εθίμων και των θεσμοθετημένων εκφάνσεών τους ή η αντικατάστασή τους από άλλα «εισαγωγής» απ’ την «πολιτισμένη» Δύση, εντάσσονται στο ίδιο δόλιο σχέδιο της εθνικής μας αποδόμησης.
Όμως, το εφιαλτικό αυτό σενάριο «κόλλησε», γι’ αυτό και καθυστερούν τη διάλυσή μας, γι’ αυτό και ψάχνουν εναγωνίως πρόσκαιρες λύσεις για να μεταθέσουν την καταστροφή μας αργότερα. Κόλλησε στις διαδοχικές αποτυχίες των αγγλο-αμερικανο-σιωνιστών στα διάφορα μέτωπα που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ανοίξει στον κόσμο. Στο Ιράκ (που δεν μπόρεσαν τελικά να ελέγξουν), τη Γιουγκοσλαβία (που περνάει με γοργούς ρυθμούς στην επιρροή της Ρωσίας), το Αφγανιστάν (όπου υπέστησαν συντριβή και αποχωρούν), την Ουκρανία (που πέρασε ήδη στην επιρροή της Ρωσίας), τη Γεωργία (όπου υπέστησαν συντριβή), την Αίγυπτο (όπου έχασαν πλήρως τον έλεγχο από τους αδελφούς μουσουλμάνους) και πάνω απ’ όλα στη Συρία, όπου ο διασυρμός τους είναι απόλυτος και το «παιχνίδι» της παγκόσμιας κυριαρχίας κορυφώνεται με το αμερικανικό εξωτερικό χρέος, να εκτοξεύεται στα επόμενα δυο χρόνια στα 15 τρις δολάρια. Όταν Ρωσία και Κίνα, όχι μόνο δε χρωστάνε, αλλά αναπτύσσονται με ρυθμό που σε δέκα το πολύ χρόνια θα έχει ανατρέψει εντελώς τις ισορροπίες. Οι στιγμές λοιπόν που ζούμε είναι πραγματικά ιστορικές και η ευκαιρία που έχουμε μπροστά μας, για να ξεφύγουμε από το θανάσιμο εναγκαλισμό των «συμμάχων» μας, μοναδική.
Αυτή τη φορά αποτελεί ιστορικό μας καθήκον να τους πούμε ΟΧΙ με οποιοδήποτε κόστος. Γιατί σίγουρα θα υπάρξει κόστος. Μπορεί να πεινάσουμε. Μπορεί να μας ξανακάψουν τα δάση ή να δούμε «ανεξήγητα» ναυάγια πλοίων για δημιουργία σύγχυσης και εσωτερικής αποσταθεροποίησης. Μπορεί να βγάλουν στους δρόμους οπλισμένες «προοδευτικές» ομάδες για να αντιμετωπίσουν τους «φασίστες», όπως άλλοτε οι «ήρωες» της «εθνικής» (;) αντίστασης που στρατολογούσαν βιαίως τους πολίτες, στον «αντιστασιακό αγώνα» για την «ελευθερία» της «Πατρίδας».
Πολλά μπορούν να κάνουν, δεδομένου ότι διακόσια χρόνια που ελέγχουν τα πράγματα έχουν δημιουργήσει πολύ ισχυρά «προγεφυρώματα» μέσα στον εθνικό μας κορμό και δεν μπορείς να ξέρεις ποιος είναι ποιος. Δεν πρέπει όμως αυτή τη φορά ούτε να μας εξαπατήσουν,  ούτε να μας κάμψουν το φρόνημα. Αυτή τη φορά υπάρχει ο ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Η μόνη μας ελπίδα και η τελευταία μας ευκαιρία. Το χρωστάμε στην ιστορία και στους προγόνους μας, το χρωστάμε στις μέλλουσες γενιές. «Νυν υπέρ πάντων αγών».
Τα καραβάνια των ηττημένων προδοτών της Συρίας δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτά στο Ελληνικό έδαφος. Οι ασκήσεις της ισραηλινής με την Ελληνική ΠΑ, που προοιωνίζουν την από κοινού δράση με τους «αιώνιους συμμάχους μας» (μαζί με τη δική μας ΠΑ), εναντίον του Ιράν, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να συμβεί. Όσο κι αν μας εκβιάζουν με το μνημόνιο, είναι προτιμότερο να πεθάνουμε από την πείνα, παρά να υποχωρήσουμε. Τώρα είναι η ιστορική μας ευκαιρία, ίσως η τελευταία. Αν τη χάσουμε και οι «σύμμαχοί» μας νικήσουν στη σύγκρουσή τους με τη Ρωσία, έπεται “Finis Gracie”.
Ας ακούσουμε το στρατηγό Μακρυγιάννη: «…Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν»
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ

xryshaygh.com