ΠΑΓΚΑΛΟΣ, ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ ΟΙ ΔΥΟ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: “Ό, τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό” – “Μαζί τα φάγαμε”.

Με τις απύθμενου κυνισμού και πολιτικής αναιδείας αυτές δηλώσεις δύο σημαίνοντα μέλη του πολιτικού προσωπικού της δημοκρατίας συνόψισαν και σφράγισαν την αναντίστρεπτη παρακμή και αποσύνθεση του πολιτικού τοπίου της πατρίδας μας. Με τις ωμές ρήσεις τους ο Πάγκαλος κι ο Βουλγαράκης αθώωσαν την άσωτη και φαύλη πολιτική τάξη από τα ανομήματά της επιστρέφοντας τις ενοχές εκεί που η δημοκρατία υποκριτικά συνηθίζει να τις αποθέτει: στον κυρίαρχο λαό. “Μας εκλέξατε για να διαχειριστούμε την φαυλότητα και την ασωτία σας και προς τούτο γίναμε εικόνα και ομοίωσή σας ” διακηρύσσουν με στεντόρειο θράσος οι ουραγοί νυν αντιπρόεδρος και πρώην υπουργός, που παριστάνουν δεκαετίες τώρα τους πολιτικούς ταγούς του δύσμοιρου αυτού τόπου.

Έτσι απο- ενοχοποίησαν εαυτούς και αλλήλους και επέπεσαν με ακόρεστη βουλιμία στο φαγοπότι της εξουσίας. Άθλιοι πρωταγωνιστές στο συμπόσιο αυτό της φαυλότητας και της ασωτίας και με το άλλοθι της δημοκρατικής νομιμοποίησης, έφτυναν για χρόνια αποφάγια και ψίχουλα από το πλούσιο άλεσμα των σαγονιών τους στους κάδους των κομματικών παραμάγαζων όπου διαγκωνίζονταν γονυπετή για να τα γλείψουν τα εξαθλιωμένα θύματα-πελάτες τους , ο “κυρίαρχος λαός”.

Έτσι λοιπόν “μαζί τα φάγαμε”. Εσείς το παντεσπάνι της εξουσίας κι εμείς τα σκουπίδια της λαϊκής κυριαρχίας. Εμείς σας ορίσαμε νομοθέτες κι εσείς νομιμοποιήσατε την ληστεία του δημόσιου πλούτου και με ελεεινή υποκρισία την περιβάλατε με το φωτοστέφανο της ηθικής, αφού βεβαίως-βεβαίως “ ηθικό είναι ο, τι είναι νόμιμο ”.

Η πολιτική τάξη, ακόμη και τώρα που πνέει τα λοίσθια, υπερασπίζεται λυσσωδώς τις προνομίες της και τις προνομίες της ολιγαρχίας που εκπροσωπεί. Της δεξιάς πλουτοκρατίας του χρηματιστικού κεφαλαίου και της δουλείας του τόκου και του αριστερού στρατού κατοχής των συντεχνιών. Όμως η ώρα της κάθαρσης έρχεται με βήμα ταχύτερο από αυτό που μετρούν οι ζηλωτές της. Ο Λένιν είχε δίκιο και θα βρεθεί τόσο γερό σκοινί που να κρατήσει τέτοια κουφάρια.
Η δημοκρατία δεν είναι κάτι άλλο, κάτι δήθεν ιδανικό, που το έχουμε προδώσει. Η δημοκρατία είναι ακριβώς αυτό που ζούμε καθημερινά: Η ασωτία, η φαυλότητα και η διαφθορά, η τοκογλυφία και η αθλιότητα. Αυτή είναι η δημοκρατία με τους πυλώνες της, που όντως δεν έχει αδιέξοδα. Γιατί το αδιέξοδο είναι η ίδια.
Ι.Φ.Π.