Ανήκω στη γενιά των 35ρηδων, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και προσπαθούσα μέχρι πρότινος να δημιουργήσω μια αξιόλογη οικογένεια, σύμφωνα με τα πρότυπα των γονιών μας σε μια πιο εξελιγμένη έκδοση.
Σπίτι επιπλωμένο, δουλειά υποσχόμενη, δυο αυτοκίνητα, μια μηχανή μεγάλου κυβισμού, οικιακές συσκευές τελευταίας τεχνολογίας, τηλεόραση 50'', αποκωδικοποιητές με τεράστια πιάτα, σκύλο στο σπίτι- λυκόσκυλο βέβαια, φύλακας πιστός να τα προσέχει όλα αυτά και αρκετά πράγματα ακόμα που δηλώνουν τη βλακεία που με (μας) διακατέχει τα τελευταία 10-12 χρόνια.
Η Ελλάδα μας δεν βρίσκεται σε κρίση.
Η Ελλάδα μας έχει τον ομορφότερο ήλιο και θάλασσα στον πλανήτη όπως έλεγε και ο Ελύτης. Δάση και τοπία απαράμιλλης ομορφιάς και κάλλους. Το πιο σύνθετο και αρμονικό σύμπλεγμα νησιών στον κόσμο με απίστευτη βιοποικιλότητα. Ιδανικό κλίμα αγκαλιάζει την Ελλάδα μας εκατομμύρια χρόνια τώρα.
Συνθήκες διαβίωσης που δύσκολα μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Άνθρωπος-φύση σε απίστευτο συνεταιρισμό.
Πλούσια ιστορία που μουσεία και οικονομίες σε όλον τον κόσμο ζουν από τα εκθέματα του ελληνικού πολιτισμού.
Η Ελλάδα μας ΔΕΝ βρίσκεται σε κρίση.
Οι Έλληνες βρισκόμαστε σε κρίση. Όλοι μας προσπαθήσαμε να πάρουμε- άλλος λίγο, άλλος πολύ- από την ωραία πίτα των ωραίων χαρτονομισμάτων euro που μας προσφέρθηκε από τους ευρωπαίους φίλους μας ώστε να εκσυγχρονιστούμε και να προοδεύσουμε.
Να διοργανώσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες, να φτιάξουμε αεροδρόμια, δρόμους, γέφυρες, ανώγεια και κατώγια.
Και τι φτιάξαμε; Τίποτα!
Οι ευρωπαίοι φίλοι μας τα φτιάξανε. Το ξέρανε ότι αυτοί θα τα φτιάξουνε και θα τα καρπώνονται. Και εμείς το ξέραμε. Εμείς οι Ελληνες φτιάξαμε τα σπίτια μας και μόνο αυτά χωρίς να μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Πήραμε τα δάνεια μας από τους φίλους μας τραπεζίτες, συμπληρώσαμε και από το αποθεματικό των γονιών μας που οι άνθρωποι τα φυλάγανε για μια δύσκολη στιγμή, κάτσαμε και σε έναν μισθό επάνω και είπαμε χαϊδεύοντας την κοιλίτσα μας: "Καλά είμαστε".
Καίγονται τα Δάση; Ρυπαίνεται η θάλασσα; Ξένοι φίλοι επενδυτές αγοράζουν τα νησιά της Ελλάδας; Γερμανοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι εκμεταλλεύονται τον ήλιο μας με φωτοβολταϊκά και τα καρπώνονται;
Κινέζοι παίρνουν λιμάνια; Γερμανοί αεροδρόμια; Γάλλοι Δρόμους;
Ξένοι δημοσιογράφοι χλευάζουν τον πολιτισμό μας;
Δεν μας ενδιαφέρει είπαμε. Εγώ παίρνω τον μισθό μου, είμαι χλιδάτος, με λίγα λόγια απέξω από το σπίτι μου και ας είναι δέκα πόντους.
Μόνο που τώρα ήρθε και η σειρά μας. Ήρθαν να μας πάρουν και τα σπίτια μας και το μισθό μας. Αυτό ήταν. Αγανακτήσαμε, φωνάξαμε, αναστατωθήκαμε. Γιατί; Γιατί μπήκανε στο σπίτι μας. Δεν μας νοιάζει Τίποτα άλλο.
Και ξαφνικά εμείς οι Ελληνες, όπως αυτοαποκαλούμαστε, με τις σημαίες στα χέρια, με την ορθοδοξία στα πλακάτ, με ωραία και πιασάρικα συνθήματα, χυθήκαμε στους δρόμους, συναντηθήκαμε με συμπατριώτες μας (τους γνωρίσαμε κιόλας γιατί μας ήταν άγνωστοι, μην πω αδιάφοροι), στις μεταξύ μας συζητήσεις (συνήθως στα καφέ με φρέντο 4 ευρώ) ανακαλύψαμε κοιτάσματα πετρελαίου, ουρανίου, θείου, θείας, μανιτάρια σε δύσβατες πλαγιές, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, πράσινη ανάπτυξη μέχρι και φυσικό αέριο ακούστηκε.
Άλλοι λέγανε να πάμε μετανάστες στο Βούπερταλ για μια καλύτερη ζωή.
Για να μην γίνομαι κουραστικός και στενοχωριέμαι γιατί η αλήθεια πονάει(πάντα πόναγε) μια λέξη θα πω: Περαστικά μας ολόψυχα κύριοι.
Τώρα αρχίζει σκληρό ροκ με μουσική που δεν επιλέγουμε εμείς, αλλά οι φίλοι μας ευρωπαίοι. Αυτό που χρόνια επιδιώκουν το πετύχανε χωρίς να πέσει ούτε ένας Ελληνας κάτω μαχόμενος.
Μας πήρανε την Ελλάδα μας. Αυτόν τον τόπο που μόνο οι προηγούμενοι από μας αγαπήσανε. Όχι εμείς.
Εμείς αγαπήσαμε τα σπίτια μας και τον σκύλο μας. Οι προηγούμενοι τους στέλνανε στην θάλασσα εάν θυμάται κανείς.
Γιατί πλέον τα βιβλία δεν γράφουν αυτές τις αηδίες. Οι τηλεοράσεις δεν τα παίζουν πια. Δεν είναι πιασάρικα.
Η Τζούλια, ναι, είναι θέμα. Η πατρίδα μας δεν είναι. Πάνε και οι παρελάσεις, σταματήσανε. Μην τυχόν και απροσανατολιστούμε.
Η κηδεία έγινε. Εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι. Το μνημόσυνο κοντεύει. Και όπως κάνουν όλοι οι γνήσιοι λιποτάκτες, εμείς οι νεο-ελληνες την κάνουμε. Πάμε να φύγουμε να βρούμε άλλους τόπους. Καλύτερους. Θα προσαρμοστούμε. Εύκολα. Το έχουμε ξανακάνει.
Καλά μεσάνυχτα.
kostasxan.blogspot.com
Σπίτι επιπλωμένο, δουλειά υποσχόμενη, δυο αυτοκίνητα, μια μηχανή μεγάλου κυβισμού, οικιακές συσκευές τελευταίας τεχνολογίας, τηλεόραση 50'', αποκωδικοποιητές με τεράστια πιάτα, σκύλο στο σπίτι- λυκόσκυλο βέβαια, φύλακας πιστός να τα προσέχει όλα αυτά και αρκετά πράγματα ακόμα που δηλώνουν τη βλακεία που με (μας) διακατέχει τα τελευταία 10-12 χρόνια.
Η Ελλάδα μας δεν βρίσκεται σε κρίση.
Η Ελλάδα μας έχει τον ομορφότερο ήλιο και θάλασσα στον πλανήτη όπως έλεγε και ο Ελύτης. Δάση και τοπία απαράμιλλης ομορφιάς και κάλλους. Το πιο σύνθετο και αρμονικό σύμπλεγμα νησιών στον κόσμο με απίστευτη βιοποικιλότητα. Ιδανικό κλίμα αγκαλιάζει την Ελλάδα μας εκατομμύρια χρόνια τώρα.
Συνθήκες διαβίωσης που δύσκολα μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Άνθρωπος-φύση σε απίστευτο συνεταιρισμό.
Πλούσια ιστορία που μουσεία και οικονομίες σε όλον τον κόσμο ζουν από τα εκθέματα του ελληνικού πολιτισμού.
Η Ελλάδα μας ΔΕΝ βρίσκεται σε κρίση.
Οι Έλληνες βρισκόμαστε σε κρίση. Όλοι μας προσπαθήσαμε να πάρουμε- άλλος λίγο, άλλος πολύ- από την ωραία πίτα των ωραίων χαρτονομισμάτων euro που μας προσφέρθηκε από τους ευρωπαίους φίλους μας ώστε να εκσυγχρονιστούμε και να προοδεύσουμε.
Να διοργανώσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες, να φτιάξουμε αεροδρόμια, δρόμους, γέφυρες, ανώγεια και κατώγια.
Και τι φτιάξαμε; Τίποτα!
Οι ευρωπαίοι φίλοι μας τα φτιάξανε. Το ξέρανε ότι αυτοί θα τα φτιάξουνε και θα τα καρπώνονται. Και εμείς το ξέραμε. Εμείς οι Ελληνες φτιάξαμε τα σπίτια μας και μόνο αυτά χωρίς να μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Πήραμε τα δάνεια μας από τους φίλους μας τραπεζίτες, συμπληρώσαμε και από το αποθεματικό των γονιών μας που οι άνθρωποι τα φυλάγανε για μια δύσκολη στιγμή, κάτσαμε και σε έναν μισθό επάνω και είπαμε χαϊδεύοντας την κοιλίτσα μας: "Καλά είμαστε".
Καίγονται τα Δάση; Ρυπαίνεται η θάλασσα; Ξένοι φίλοι επενδυτές αγοράζουν τα νησιά της Ελλάδας; Γερμανοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι εκμεταλλεύονται τον ήλιο μας με φωτοβολταϊκά και τα καρπώνονται;
Κινέζοι παίρνουν λιμάνια; Γερμανοί αεροδρόμια; Γάλλοι Δρόμους;
Ξένοι δημοσιογράφοι χλευάζουν τον πολιτισμό μας;
Δεν μας ενδιαφέρει είπαμε. Εγώ παίρνω τον μισθό μου, είμαι χλιδάτος, με λίγα λόγια απέξω από το σπίτι μου και ας είναι δέκα πόντους.
Μόνο που τώρα ήρθε και η σειρά μας. Ήρθαν να μας πάρουν και τα σπίτια μας και το μισθό μας. Αυτό ήταν. Αγανακτήσαμε, φωνάξαμε, αναστατωθήκαμε. Γιατί; Γιατί μπήκανε στο σπίτι μας. Δεν μας νοιάζει Τίποτα άλλο.
Και ξαφνικά εμείς οι Ελληνες, όπως αυτοαποκαλούμαστε, με τις σημαίες στα χέρια, με την ορθοδοξία στα πλακάτ, με ωραία και πιασάρικα συνθήματα, χυθήκαμε στους δρόμους, συναντηθήκαμε με συμπατριώτες μας (τους γνωρίσαμε κιόλας γιατί μας ήταν άγνωστοι, μην πω αδιάφοροι), στις μεταξύ μας συζητήσεις (συνήθως στα καφέ με φρέντο 4 ευρώ) ανακαλύψαμε κοιτάσματα πετρελαίου, ουρανίου, θείου, θείας, μανιτάρια σε δύσβατες πλαγιές, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, πράσινη ανάπτυξη μέχρι και φυσικό αέριο ακούστηκε.
Άλλοι λέγανε να πάμε μετανάστες στο Βούπερταλ για μια καλύτερη ζωή.
Για να μην γίνομαι κουραστικός και στενοχωριέμαι γιατί η αλήθεια πονάει(πάντα πόναγε) μια λέξη θα πω: Περαστικά μας ολόψυχα κύριοι.
Τώρα αρχίζει σκληρό ροκ με μουσική που δεν επιλέγουμε εμείς, αλλά οι φίλοι μας ευρωπαίοι. Αυτό που χρόνια επιδιώκουν το πετύχανε χωρίς να πέσει ούτε ένας Ελληνας κάτω μαχόμενος.
Μας πήρανε την Ελλάδα μας. Αυτόν τον τόπο που μόνο οι προηγούμενοι από μας αγαπήσανε. Όχι εμείς.
Εμείς αγαπήσαμε τα σπίτια μας και τον σκύλο μας. Οι προηγούμενοι τους στέλνανε στην θάλασσα εάν θυμάται κανείς.
Γιατί πλέον τα βιβλία δεν γράφουν αυτές τις αηδίες. Οι τηλεοράσεις δεν τα παίζουν πια. Δεν είναι πιασάρικα.
Η Τζούλια, ναι, είναι θέμα. Η πατρίδα μας δεν είναι. Πάνε και οι παρελάσεις, σταματήσανε. Μην τυχόν και απροσανατολιστούμε.
Η κηδεία έγινε. Εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι. Το μνημόσυνο κοντεύει. Και όπως κάνουν όλοι οι γνήσιοι λιποτάκτες, εμείς οι νεο-ελληνες την κάνουμε. Πάμε να φύγουμε να βρούμε άλλους τόπους. Καλύτερους. Θα προσαρμοστούμε. Εύκολα. Το έχουμε ξανακάνει.
Καλά μεσάνυχτα.
kostasxan.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου