Προχωρούν οι σχεδιασμοί της ΝΤ για ένα παγκόσμιο νόμισμα - Strauss-Kahn:Όλα στο «καλάθι» του IMF.........ΓΚΛΟΜΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ?

Προχωρούν οι σχεδιασμοί της ΝΤ για ένα παγκόσμιο νόμισμα - Strauss-Kahn:Όλα στο «καλάθι» του IMF
11-02-2011 13:48:48

Ολοταχώς προς ένα παγκόσμιο νέο νόμισμα –αν και θα πάρει χρόνο- φαίνεται πως προσανατολίζεται η παγκόσμια οικονομική ρυθμιστική αρχή του IMF «δια χειλέων» Dominique Strauss-Kahn επιβεβαιώνοντας πλήρως όσους μιλούν για τους σχεδιασμούς της περίφημης ΝΤ (νέας τάξης) που είχε εξαγγείλει το 1990 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ George H. W. Bush ο πρεσβύτερος.

"Οι παγκόσμιες ανισορροπίες έχουν επιστρέψει" λεει ο πρόεδρος του IMF «φέροντας ζητήματα που μας είχαν ανησυχήσει πριν την κρίση –ισχυρές και ασταθείς τάσεις στις ροές κεφαλαίων, πιέσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, απότομες αυξήσεις στα πλεονάζοντα αποθεματικά, βρίσκονται σε προτεραιότητα άλλη μια φορά. Αν αυτά τα ζητήματα αφεθούν στην τύχη τους χωρίς να λυθούν τότε θα αφήσουν τους σπόρους τους για τη δημιουργία μιας νέας κρίσης», συνέχισε ο Strauss-Kahn.

«Όταν ανησυχούμε για τις ελλείψεις του διεθνούς νομισματικού συστήματος ανησυχούμε κυριότερα για την αστάθεια του», για να αφήσει στο σημείο αυτό το πρώτο υπονοούμενο εισάγοντας τον όρο «εξωτερικό περιβάλλον» προσθέτοντας «υπάρχει μια αίσθηση πως τα κεφάλαια κάποιες φορές ρέουν σε παγκόσμιο επίπεδο σε καθεστώς μεγάλης αστάθειας και τα κράτη έχουν ανάγκη από ένα πιο σταθερό πιο προβλέψιμο “εξωτερικό περιβάλλον” για να αναπτυχθούν».

Μάλιστα για ναισχυροποιήσει τη βάση των ισχυρισμών του παρέθεσε το παράδειγμα του γουάν με το δολάριο.

«Η Κίνα» είπε «η οποία κατέχει αποθεματικά ύψους 2,85 τρις. $ εκ των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό είναι σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου ανησυχεί για τη αξία του δολαρίου, ενώ αντίστοιχα οι ΗΠΑ παραπονούνται για το φτηνό yuan θεωρώντας το ως αθέμιτο ανταγωνισμό».

Έτσι αφού πρώτα κατέδειξε το «πρόβλημα» προχώρησε στη συνέχεια στη διαμόρφωση της «συνταγής» λέγοντας πως προσθέτοντας νομίσματα χωρών που βρίσκονται σε ανάπτυξη όπως το κινεζικό γουάν σε ένα «καλάθι» νομισμάτων -με αυξημένες όμως αρμοδιότητες- τη λειτουργία του οποίου θα καθορίζει το IMF –βέβαια- θα μπορούσε να προσθέσει σταθερότητα στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Πιο είναι αυτό τώρα το «καλάθι» του Strauss-Kahn; Μα το ίδιο το αποθεματικό του IMF πιο γνωστό στη διεθνή ορολογία ως SDR (Special Drawing Rights) το οποίο αποτελείται σήμερα από το αμερικανικό δολάριο, τη στερλίνα, το ευρώ και το γιεν.

Και δρώντας ουσιαστικά ως «λαγός» της ΝΤ ο πρόεδρος του IMF ξεκαθάρισε τους στόχους του: «Χρησιμοποιώντας το SDR ρυθμιστικά στο διεθνές εμπόριο αλλά και στα λοιπά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία θα δημιουργήσουμε μια ουδέτερη ζώνη ασφαλείας η οποία θα μας προστατέψει από τις αστάθειες των συναλλαγματικών μετατροπών, ενώ η δημιουργία νέων ομολόγων που θα στηρίζονται στο SDR θα φέρει μια νέα κατηγορία αποθεματικών μέσων στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα».

Ολοκληρώνοντας ο Strauss-Kahn την «εισαγωγή» του στην παράδοση του πρώτου μαθήματος της παγκόσμιας οικονομίας με βάση ένα κοινό νόμισμα, αυτό δηλαδή που θα προέλθει από την αυξημένες αρμοδιότητες του SDR, κατέληξε : «Αυξάνοντας το ρόλο του SDR θα απαιτήσει σίγουρα ένα μεγάλο βήμα στον διεθνή οικονομικό συντονισμό. Για αυτό το λόγο αναμένω το παγκόσμιο αποθεματικό σύστημα να εξελιχθεί μόνο σταδιακά (ηρεμήσαμε τώρα κάπως) και παράλληλα με ανάλογες αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία».

Μα άλλα λόγια, μπορεί να πάρει λίγο χρόνο για να πειστείτε αλλά στο τέλος θα γίνει.

Φυσικά στο σχέδιο αυτό της ΝΤ ο Strauss-Kahn δεν είναι μόνος.

Έχει εκούσιους αλλά και ακούσιους συμμάχους. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Dmitry Medvedev τον περασμένο μήνα είχε δηλώσει πως τα νομίσματα της Βραζιλίας της Ρωσίας της Ινδίας και της Κίνας πρέπει να συμπεριληφθούν στο «καλάθι» του IMF.

Το ίδιο είχε δηλώσει και ο Γάλλος πρόεδρος Sarkozy πως το γουάν πρέπει να συμπεριληφθεί στο SDR ενώ η αμερικανική κυβέρνηση έχει δηλώσει πως υποστηρίζει μιας τέτοια προοπτική. Το «πρόβλημα» όμως είναι πως το γουάν δεν συναλλάσσεται ελεύθερα στις διεθνείς αγορές ενώ στην ίδια την Κίνα οι αγορές είναι ακόμη κλειστές.

Όχι όμως για πολύ. Όπως είχαμε αναφέρει στις 11/1 η τράπεζα της Κίνας (Bank of China Ltd.) είχε ανακοινώσει πως άνοιξε για πρώτη φορά την ελεύθερη εμπορική συναλλαγή του κινεζικού εθνικού νομίσματος yuan στις ΗΠΑ σε μια κίνηση που αποσκοπεί στην ενίσχυση της μελλοντικής ανοικτής πολιτικής για την εμπορία του νομίσματος διεθνώς. Μπορεί η διεθνής συναλλαγή του γουάν στις ΗΠΑ να πραγματοποιείται μόνο από τα υποκαταστήματα της τράπεζας της Κίνας, το πρώτο βήμα όμως έχει γίνει ήδη για την είσοδό του στο SDR και μετά όλων των υπολοίπων νομισμάτων των αναδυόμενων οικονομιών. Μετά σειρά θα έχει το παγκόσμιο κοινό νόμισμα.
defencenet

ΓΚΛΟΜΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ?

Μια φορά κι έναν καιρό, ο κόσμος είχε ένα μόνο νόμισμα, το γκλόμπο. Η διαχείρισή του ήταν άριστη: η Παγκόσμια Αποθεματική Τράπεζα (γνωστή παγκοίνως ως Γκλομπ), υπό τη διοίκηση του Αλαν Γλόμπσπαν, έκανε αρκετά καλά τη δουλειά της, αυξάνοντας την παγκόσμια προσφορά χρήματος, όταν ο κόσμος κινδύνευε να γλιστρήσει σε ύφεση, και περιορίζοντάς την, όταν υπήρχαν ενδείξεις πληθωρισμού. Πράγματι, στα μεταγενέστερα χρόνια κάποιοι αναπολούσαν τη βασιλεία του γκλόμπο ως χρυσή εποχή. Το σύστημα αυτό άρεσε ιδίως στους επιχειρηματίες, οι οποίοι μπορούσαν να αγοράζουν και να πωλούν παντού με ελάχιστες σκοτούρες.

Αλλά στον παράδεισο εμφανίστηκαν προβλήματα. Βλέπετε, παρά το γεγονός ότι η προσεκτική διαχείριση του γκλόμπο μπορούσε να αποτρέψει έναν κύκλο οικονομικής ανόδου-πτώσης στον κόσμο ως σύνoλo, δεν μπορούσε να το κάνει για κάθε ένα ξεχωριστό τμήμα του. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι συχνά ανέκυπταν συγκρούσεις συμφερόντων σχετικά με τη νομισματική πολιτική. Κάποια εποχή η Γκλομπ ακολoύθησε μια πολιτική φθηνού χρήματος, επειδή η Ευρώπη και η Ασία βρίσκονταν στο κατώφλι μιας ύφεσης: αυτό το φθηνό χρήμα τροφοδότησε μια άγρια κερδοσκοπική αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας στη Βόρεια Αμερική. Μια άλλη φορά η Γκλομπ θεώρησε πως ήταν υποχρεωμένη να σφίξει τα λουριά του χρήματος να αναχαιτίσει τον πληθωρισμό στη Βόρεια Αμερική, επιδεινώνοντας την εξελισσόμενη ύφεση στη Νότια Αμερική. Και επειδή δεν υπήρχαν ξεχωριστά νομίσματα για τις ηπείρους, οι ηπειρωτικές κυβερνήσεις δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για να λύσουν αυτά τα προβλήματα.

Τελικά ήρθε μια εποχή που συσσωρεύτηκαν μεγάλες απογοητεύσεις και το σύστημα διαλύθηκε. Αντί του γκλόμπο, κάθε ήπειρος υιοθέτησε το δικό της νόμισμα και ακολούθησε νομισματικές πολιτικές αντίστοιχες με τις ανάγκες της. Όταν η ευρωπαική οικονομία υπερθερμαινόταν, μπορούσε να μειώνει την προσφορά των ευρώ όταν η Λατινική Αμερική βυθιζόταν στην ύφεση, μπορούσε να αυξάνει την προσφορά των λατίνο. Η δυσχέρεια που προκαλούσε μια ενιαία νομισματική πολιτική για όλα τα προβλήματα εξαλείφθηκε.

Σύντομα όμως φάνηκε ότι η απάλειψη ενός προβλήματος δημιουργούσε κάποιο άλλο, επειδή οι ισοτιμίες μεταξύ των ηπειρωτικών νομισμάτων είχαν μεγάλες διακυμάνσεις. Θα πίστευε κανείς ότι η ισοτιμία μεταξύ του λατίνο και του ευρώ, για παράδειγμα, θα καθοριζόταν από τις εμπορικές ανάγκες: με τους Λατινοαμερικανούς να ανταλλάσσουν λατίνο με ευρώ προκειμένου να αγοράσουν ευρωπαικά εμπορεύματα και το αντίστροφο. Όμως, εντός ολίγου έγινε καθαρό οτι στην αγορά κυριαρχούσαν ως επί το πλείστον οι επενδυτές - δηλαδή άνθρωποι που αγοράζουν και πουλάνε νομίσματα με σκοπό να αγοράσουν μετοχές και ομόλογα. Και επειδή η ζήτηση τέτοιων επενδύσεων κυμαινόταν σε μεγάλο βαθμό και εμπεριείχε σε μεγάλο βαθμό στοιχεία κερδοσκοπίας, οι αξίες των νομισμάτων ήταν ασταθείς. Το χειρότερο ήταν πως οι άνθρωποι άρχισαν να κερδοσκοπούν πάνω στις αξίες των ίδιων των νομισμάτων. Έτσι οι ισοτιμίες αυξομειώνονταν συνεχώς, προκαλώντας αβεβαιότητα για τις επιχειρήσεις, οι οποίες δεν ήταν ποτέ σίγουρες πόσο άξιζε πραγματικά το ενεργητικό και το παθητικό τους στο εξωτερικό.

Ορισμένες ήπειροι προσπάθησαν να σταθεροποιήσουν τις ισοτιμίες - αγοράζοντας και πουλώντας στην αγορά ξένου συναλλάγματος για να κρατήσουν σταθερή την τιμή ενός ευρώ σε άφρο ή ενός γκρίνγκο σε λατίνο. Και οι κεντρικές τράπεζες είχαν το δικαίωμα να αλλάζουν τις ισοτιμίες εάν προέκυπτε ανάγκη - για παράδειγμα υποτιμώντας το νόμισμά τους, εάν αυτό έπρεπε να γίνει προκειμένου να καταπολεμήσουν την ανεργία.

Δυστυχώς, αυτό το σύστημα «αναπροσαρμοζόμενης νομισματικής σύνδεσης» παρείχε στους κερδοσκόπους πάρα πολλούς εύκολους στόχους: όταν μια ήπειρος περνούσε οικονομικές δυσκολίες και διαφαινόταν η πιθανότητα υποτίμησης, οι κερδοσκόποι άρχιζαν να πωλούν το νόμισμά της προκαταβολικά. Έτσι η κεντρική της τράπεζα αναγκαζόταν εντός ολίγου είτε να αυξήσει τα επιτόκια, επιδεινώνοντας την οικονομική κάμψη, είτε να προχωρήσει σε άμεση υποτίμηση. Ή -η μόνη εναπομείνασα επιλογή- προσπαθούσε να καταπολεμήσει άμεσα την κερδοσκοπία επιβάλλοντας περιορισμούς στην κίνηση του κεφαλαίου.

Με αυτό τον τρόπο, οι ήπειροι ήταν αναγκασμένες να διαλέξουν από τα τρία «νομισματικά καθεστώτα», το καθένα από τα οποία είχε ένα σοβαρό μειονέκτημα. Μπορούσαν να ακολουθήσουν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και να αφήσουν τη συναλλαγματική ισοτιμία να κυμαίνεται ελεύθερα· αυτό τους έλυνε τα χέρια για να καταπολεμήσουν την ύφεση, αλλά δημιουργούσε σοβαρή αβεβαιότητα στις επιχειρήσεις. Μπορούσαν να σταθεροποιήσουν την ισοτιμία και να προσπαθήσουν να πείσουν τις αγορές ότι δεν θα υποτιμούσαν ποτέ το νόμισμά τους· αυτό έκανε πιο εύκολη και ασφαλή τη ζωή των επιχειρήσεων, αλλά δημιουργούσε ξανά τα προβλήματα της ενιαίας νομισματικής πολιτικής. Ή μπορούσαν να ακολουθήσουν το σύστημα αναπροσαρμοζόμενης νομισματικής σύνδεσης που σημαίνει σταθερή ισοτιμία, αλλά διατηρώντας το δικαίωμα μεταβολής της· αυτό - ήταν εφικτό μόνο εάν διατηρούνταν οι έλεγχοι στην κίνηση των κεφαλαίων, που ήταν δύσκολο να επιβληθούν, φόρτωναν επιπρόσθετο κόστος στις επιχειρήσεις και -όπως κάθε απαγόρευση σε δυνητικά επικερδείς ανταλλαγές- αποτελούσαν αιτία διαφθοράς.